Voor Luned Hermus was Shy méér dan een huisdier. Het was een vriendin, een gezinslid en een onvoorwaardelijke steun voor haar dochter Karlijn. In januari overleed Shy vrij plotseling. Op aanraden van de dierenkliniek waar Shy geopereerd was, nam Luned contact op met Natura Nova. Luned kijkt met een goed gevoel terug op het afscheid dat warm en persoonlijk was.
“Shy was een American Staffordshire Terriër. Een bakbeest als je haar zag maar met een ontzettend goed hart. Ik nam haar van iemand over toen ze vier was, met de bedoeling haar op korte termijn door te plaatsen. Ze was verwaarloosd en kende geen commando’s. Ze kwam vrij plotseling bij ons en de bedoeling was echt dat het een tijdelijke opvang zou zijn. Met mijn dochter ging het in die dagen niet goed, echt niet goed. Vanaf het eerste moment dat Karlijn en Shy elkaar zagen, wist ik dat ze zou blijven. De connectie tussen die twee was zó zichtbaar. Het voelde alsof Shy om een bepaalde reden in ons gezin was gekomen. Die reden: Karlijn overeind houden, steunen en er onvoorwaardelijk zijn.
Shy was meer dan een huisdier
Dertig kilo knuffelkous, zo noemde ik haar altijd. Je zag het aan haar ogen: één en al goedheid. In januari kreeg ze een gezwel aan haar poot, dat weggehaald werd in de dierenkliniek. Een beetje groggy ging ze mee naar huis. Ik had geen zorgen want ze had een preoperatieve screening gehad en alles was in orde. Ze vroeg de avond na de operatie veel aandacht, bleef veel liggen en had een bepaalde blik in haar ogen, die ik pas achteraf heb kunnen uitleggen als dankbaarheid en afscheid. Ik heb haar op de bank achtergelaten toen ik naar bed ging, heb nog één keer een blaf gehoord en trof haar – tot mijn grote schrik – ’s morgens dood aan.
Nooit het gevoel van haast gehad
Ik was in paniek, heb de dierenkliniek gebeld, die meteen doorhadden dat ik een waardig afscheid wilde. Zij hebben me het nummer van Bart gegeven. Omdat mijn dochter op dat moment in opname zat en niet lang weg mocht, moest het afscheid echt heel strak georganiseerd worden. Dat bleek geen probleem; ik had het gevoel dat Bart alle andere afspraken verschoof om ons afscheid zo mooi mogelijk te kunnen laten zijn. We hebben geen moment haast gevoeld of het idee gehad dat we iets onmogelijks vroegen. Bart maakte een pootafdruk met inkt en een tweetal in gips en we zochten een mooie urn uit. Omdat Shy een stamboom had, moest er ook een officieel crematiecertificaat worden uitgegeven. Dat doet Bart voor iedereen en dat werd keurig verzorgd.
Door de persoonlijke aandacht die we kregen, kunnen we dit afscheid zien als echte afsluiting. We hebben maar vier jaar samen doorgebracht, maar dat waren vier waardevolle jaren. Weet je hoe ik het zie? Shy kwam op het moment dat ze héél erg nodig was. Nu het beter gaat met Karlijn, was haar tijd gekomen om ons te verlaten. Dat maakt het niet minder verdrietig maar het biedt wel troost. We kijken terug op een prachtige tijd met elkaar én op een heel waardig afscheid. Daar zijn we Bart intens dankbaar voor.”